EĞER Heyet Tahrir eş Şam (HTŞ) örgütü 27 Kasım’da İdlib’den Halep’e saldırarak başlattığı harekâtla Beşar Esad’ı devirmemiş olsaydı, Fırat nehrinin doğusunda PKK uzantısı YPG’nin ana omurgasını oluşturduğu Suriye Demokratik Güçleri’nin (SDG) kontrolü altındaki bölgede işler eskisi gibi yürümeye devam edecekti.
Bu çerçevede ABD’nin himayesindeki bu özerk yapılanmanın Türkiye-ABD arasındaki ilişkilerde yarattığı büyük sorun da daha çok uzun bir süre ilişkileri basınç altında tutmaya devam edecekti.
Suriye’deki krizin sahada bütün aktörlerin kendi nüfuz alanlarını korudukları bir şekilde kilitlenmiş halde kalması çözümsüzlüğü kalıcı hale getirmekteydi. Bunun sonucu olarak zaman faktörü, her geçen gün yerleştiği coğrafyada sırtını ABD’ye dayayarak kurumsallaşmakta olan YPG/SDG denetimindeki “Özerk Yönetim”in lehine işlemekteydi.
Yarım yüzyıldır ülkeyi koyu bir baskı rejimi ile yöneten Baas rejiminin birden yıkılıvermesiyle bu kilitlenme aniden çözülmüştür.
Suriye’nin geleceği harekâtın başladığı 27 Kasım öncesinde belirsizlik içinde seyrederken, bu durum tersyüz olmuş ve çözüm menziline doğru adım atılmıştır.
Gelinen noktada sahayı tutmakta olan grupların önemli bir bölümü ve aynı zamanda Suriye ile yakından ilgilenen bölgesel güç merkezleri, Batı dünyası, Birleşmiş Milletler, daha doğrusu herkes çözümden söz etmeye başlamıştır.
Kabul edelim ki iç savaşın 2011 yılında patlak vermesinden sonraki dönemde, Suriye’de hiçbir zaman böyle bir beklenti eşiğine gelinmemişti.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.