Eylülün hüzün ayı olarak meşhur olması boşuna değildir. Dallardan yaprakların solup düştüğü gibi nice canlar da bu ayda hayata veda etti; işte onlardan birisi de Şair Olcay Yazıcı’dır.
Yazıcı, eylül üzerine çok sayıda şiiri bulunan kitabının adını bile “Eylül’ün Kırdığı Gül” koyan kırılgan şairdi. Ayrıca hüzün üzerine en güzel denemeleri kaleme alan bir hüzünkârdı.
Kendi ifadesiyle hem lirik, hem estetik, hem mistikti. Gayrıya dirençli görünse de bir o kadar da muzdaripti. Bir yanı hep kırıktı, şiirini fazlasıyla besleyecek kadar içinde acı vardı.
Eylülü de hüznü de içinde bu denli güçlü bir şekilde yaşayan nahif şairin, bir eylül gününde göçmesi, kaderin bir cilvesi olsa gerek.
Edebiyat tarihimizde, asude bahar ülkesine yolculuğa çıkan birçok şairin ölümüne tarih düşürdüğü bilinir. Bunu ilham olarak da keramet olarak da görenler var. Bize öğretilen ise şudur: Hikmet ehlinin işine karışılmaz.
Kudretli şairimiz: “İdrâk-i maâlî bu küçük akla gerekmez / Zira bu terazi o kadar sıkleti çekmez.” diye boşuna söylememiştir.
Hüzün şairi sıfatını kendisine kolaylıkla verebileceğimiz Yazıcı da yazdığı eylül şiirleriyle bir anlamda kendi ölümüne tarih düştü.
Kederini kalbine kaydettiği, acılarını yıllarca içinde hissettiği nice vatan evladının kaderini etkileyen 12 Eylül’de ahirete göçmüştü. 12 Eylül, Anadolu çocukları için sıradan bir tarih değildir.
İrfan ehlinden bir ağabeyimiz cenazede, “Sıra dışı bir insan olan Yazıcı’nın sıradan bir tarihte ölmesi zaten beklenmezdi. 12 Eylül’ü yaşayanları da yaşatanları da bundan sonra derviş yürekli yiğit kardeşimiz Olcay’ı da unutmayacağız” demişti.
Devamı: https://www.haber7.com/yazarlar/mahmut-biyikli/3461079-kendi-olumune-tarih-dusen-sair
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.