Çalışma hayatında kadınlara özgü düzenlemelerin geliştirilmesi ve kadınların anne olmaktan kaçınmalarının nedenlerini ortadan kaldırmaya yönelik desteklerin sağlanması önem taşımaktadır.
Personel politikaları, kurum ve kuruluşlarının görevlerini yerine getirmesini sağlayacak beşeri güce ilişkin süreçleri anlatır. Personelin seçiminde, istihdamında, eğitiminde ve değerlendirilmesinde esas alınacak yol ve yöntemlerin bütünü personel politikalarını oluşturur. Personel politikalarının ücret, kariyer, performans gibi farklı alt politika alanları vardır. Bu alt alanların bir boyutunda ise personel politikalarında cinsiyet esaslı çalışmalar yer alır. Kadınlar ve erkekler, kamuda ve özel sektörde çalışma hayatının genel ilkelerine tabidir. Bununla birlikte erkek emeği esasında gelişen bu genel ilkelerin yanında, farklı özelliklerine göre engelliler, yaşlılar, kadınlar gibi toplumsal kesimlere özgü ilkeler de gelişmiştir.
Sanayi Devrimiyle birlikte artan işgücü ihtiyacının karşılanması için kadınlar hane dışında çalışma hayatında yer almaya başlamış ve çalışma ilkeleri yapılan kadınlara yönelik ayrımcılık esasında şekillenmiştir. İşin niteliği, ücreti, güvencesi gibi unsurların kadın ve erkek çalışanlar arasında belirgin farklılıkların olması, kadınların bu ayrımcılığı gidermeye yönelik mücadele etmelerini gerektirmiştir. Kadınların vasıflı işlerde yer alma, erkeklerle eşit ücret gibi talepleri toplumsal hareketlerle dile getirilmiştir. Kendisini yönetenlerin seçiminde kadınların oy kullanma, eğitime erişebilme, mülkiyet gibi tüm hakları kadınlar için büyük mücadelelerin sonucu elde edilmiştir. Kadınlara erkekler tarafından tanımlanmış rollere, coğrafyası ve gelişmişlik düzeyi farketmeksizin dünyanın her yerinde itirazlar gelmiştir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.