Küçük bir örnekle başlayalım...
Macron İsrail'e silah ambargosu uygulanmasını istedi. Netanyahu "İran'la savaşıyoruz" cevabı verdi. Anlamlıydı!
Fransa bir adım daha attı. İsrailli firmaların Fransa'da düzenlenen Uluslararası Deniz Savunma Fuarı EURONAVAL'a katılımlarını yasakladı.
İsrail Savunma Bakanı Gallant, "İsrail'in düşmanlarına yaradığını" belirterek bu karara tepki gösterdi. Yani Fransa, Lübnan'da, HİZBULLAH'ta, İRAN'da ORTADOĞU'da İSRAİL'le aynı çizgide değildi. Yani Amerika'nın karşısına dikiliyorlardı. Ermenistan- Azerbaycan meselesinde de durum aynıydı! Taraflar netti! Bölgedeki her metrekarede KÜRESEL GÜÇLERİN tepişmesi vardı. Anlaşılması gereken buydu. Bu notu düştükten sonra KÜRT MESELESİNE gelelim...
Devlet Bey'in DEM'li vekillerin elini sıkmasından sonra "ÇÖZÜM YOLDA" fısıltıları iyice yükseldi...
Öcalan, İmralı, Demirtaş tekrar gündeme geldi. Peki neler oluyordu?
Bizi ilgilendiren ne vardı? Çözüm nasıl olmalıydı? SORU ÇOK...
Özal yapamasa da AK PARTİ ile birlikte Erdoğan'ın liderliği döneminde çok önemli değişim yaşanıyordu.
ASKER RESMİ İDEOLOJİYİ savunuyor, geri adım atmıyordu.
Dünyadaki tüm gelişmeleri bu küçük parantez içinde değerlendiriyordu.
Türkiye'de yaşayan herkes TÜRK'tür deniliyor, LAİKLİK de İSLAM KARŞITI bir kıvamda sahneye itiliyordu. Medya zaten bunun için vardı! Doğru mu? Net... Türkiye'nin GÜÇ olması için ise IRK-İNANÇ- KÜLTÜR denklemine yukarıdan bakarak herkesi bağrına basması gerekiyordu. Farklılıklar zenginlik olarak değerlendirilmeliydi. Eğer Ortadoğu'da büyük olmak istiyorsanız, bölgeye yabancı olmamak ilk tercih edilecek şıktı. Erdoğan'la birlikte DEVLETTE, ASKERDE, DIŞİŞLERİNDE,
BÜROKRASİDE ve CHP'de bu değişim yaşandı. Önemli eşik aşıldı.

Devamı: https://www.takvim.com.tr/yazarlar/ergun-diler/guc-savasi-5971872