Duygu ve düşüncelerimizi çeşitli yollarla başkasına aktarmaya iletişim diyoruz. Aslında selamlaşma üzerine yazmak istiyordum, konuyu birazcık daha genişleterek edebiyat camiasındaki her türlü iletişimi ve etkileşimi masaya yatırmak ve bunun üzerine yoğunlaşmak istedim. Buyurun, birlikte değerlendirelim.
İletişim vasıtalarının çeşitlendiği ve her türlü iletişimin oldukça kolaylaştığı bir çağda yaşıyoruz. Zaman çok hızlı ve biz bir çok yere, olaya ve insana yetişmeye çalışıyoruz. Her birimizin kendi dünyasını meşgul eden çokça işi ve uğraşı var. Her birimize sorulduğunda, yoğunluğumuzu ve zaman bulamadığımızı söylüyoruz. Ancak tüm bu yoğunluğa rağmen birbirimizden esirgemememiz gereken asgari davranışlar olduğunu da baştan söyleyelim.
Bu girişten sonra konuyu daraltarak muhataplarımız olan edebiyat camiasındaki kişilere getirelim. Her mizacın var olduğu ve oldukça hassas ruhların bulunduğu bu camiada yol yürümek çok meşakkatli ve çok incelik gerektiren bir hâldir. Mekânların uzaklığının öneminin kalmadığı, ulaşımın kolaylaştığı bu çağda bir araya gelmek, dertleşmek, tebrikleşmek, yardımlaşmak, mutlulukları paylaşmak, üzüntüleri hafifletmek zor olmasa gerek. Elbette şunu da demiyoruz, herkese yetişelim, herkesin hayatında yer alalım veya herkes bizim hayatımızda yer alsın, bizi görsün, bizi arasın, bize dokunsun, bizi dinlesin, bizi alkışlasın, bize selam göndersin. Ne var ki dünya yansa umurunda olmayanlar gün geliyor alkışlanmak istiyorlar. Değerinin bilinmesini bekliyorlar. Hayatın odağında olmak isteyenlerin başkalarını hiç görmemesi sizce nasıl bir durumdur? Kırılgan ruhların bulunduğu edebiyat camiasında farkında olalım olmayalım gözümüzden kaçan sahneler olabiliyor. Ancak bunu bilinçli yapmıyorsanız telafisi mümkün hâllerdir bunlar. Oysa durum gözden kaçma, dalgınlığa gelme hâli midir? Yoksa bile isteye, planlı bir yok sayma niyeti midir? Burada amacımızın niyet okumak olmadığı anlaşılmıştır. Derdimiz bu eksikliğin, insanı yalnızlaştıran ve huzursuz eden iletişimsizliğin ortadan kaldırılmasıdır. Kötü mü olur, daha iyi anlaşılsak, daha çok selamlaşsak, daha çok dosta ulaşsak, daha çok dostun hâlini bilsek? Neyimiz eksilir, neyimiz artar? Hem bunu yapmayıp hem de ortalıkta vâveylâ koparmanın izahı veya samimiyeti var mıdır?
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/edebiyat-camiasinda-iletisim--9897/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.