15 Temmuz 2016, benim “Müslüman Anadolu Asabiyesi” dediğim rûhun en büyük heyecan patlaması ve darbecilere isyan tecrübesidir.
Asabiye kelimesini İbni Haldun’un kullandığı mânâda kullanıyorum. Büyük bir dâvâya bağlanma ve bu dâvâyı zafere ulaştırma heyecânı, gözükaralığı, cesâreti, aşkı, tutkusu…
İbni Haldun’un târih felsefesine göre bedevî toplulukların asabiyesi kuvvetlidir. Hadarî (şehirli) topluluklarda asabiye yok olur. Zenginliğin, konforun hazzına kapılıp mücâdele ve savaşma heyecanlarını kaybeder şehirli topluluk. Bedevî topluluk ise hayâtın sert şartları içinde yetişmekten dolayı savaşçı, mücâdeleci ve gözükaradır. Bu husûsiyetlerine bir de şehrin zenginliklerine sâhip olma hırsı eklenince asabiye zirve yapar. Şehirli-bedevî savaşında şehirlilerin şansı yoktur; bedevîler asabiye kuvveti ile şehirliyi yener ve şehre sâhip olur. Ama bir müddet sonra onlar da şehrin konforuna kapılacak ve asabiyelerini kaybedeceklerdir. Başka bir bedevî dalga da onları yenecek, zenginliklerine çökeceklerdir. Bu böyle devâm edip gidecektir.
Devamı: https://www.yeniakit.com.tr/yazarlar/ahmet-talib-celen/calinan-zafer-45959.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.